W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 16 (jedyne poświadczenie hasła).
Zapewne glosa dzyevoslabką została dobrana do objaśnienia petitrix virorum (‘prosząca mężczyzn’) i skojarzona ze swatką, a nie do wyrazu hasłowego Proca oznaczającego ‘kochankę bądź rozpustnicę’. Por. hasło Fryjerka.

Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 16.