Konstrukcja czasownikowa
| Hasło: |
Taić się (czasownik)
|
| Forma: |
tai się |
| Analiza fleksyjna: |
| Temat |
Końcówka |
Alternacja |
| ta | i | | | się | | |
|
| Osoba: |
3. |
| Liczba: |
pojedyncza |
| Forma lub konstrukcja czasownikowa: |
forma osobowa |
| Tryb: |
oznajmujący |
| Strona: |
zwrotna |
| Czas: |
teraźniejszy |
| Hasło: |
Taić się (czasownik)
|
| Forma: |
tai |
| Analiza fleksyjna: |
| Temat |
Końcówka |
Alternacja |
| ta | i | |
|
| Leksem: |
czasownik |
| Fleksem: |
forma nieprzeszła |
| Liczba: |
pojedyncza |
| Osoba: |
3. |
| Aspekt: |
niedokonany |
| Hasło: |
Się (zaimek zwrotny)
|
| Forma: |
się |
| Analiza fleksyjna: |
| Temat |
Końcówka |
Alternacja |
| się | | |
|
| Leksem: |
zaimek zwrotny |
| Fleksem: |
się |
| Nosowość: |
nosowa |
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 110.
Niejasny związek między podstawą łac. delirat a polską glosą tai się.
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 110.
