rodzaj: męski
| przypadek |
liczba |
| pojedyncza | podwójna | mnoga |
| mianownik |
dym
| - | - |
| dopełniacz |
dymu
| - | - |
| celownik |
- | - | - |
| biernik |
dym
| - | dymy
|
| narzędnik |
- | - | - |
| miejscownik |
- | - | - |
| wołacz |
- | - | - |
Dym
rodzaj: męski
| liczba pojedyncza |
| przypadek |
forma |
poświadczenie |
| mianownik |
dym-ø |
ca 1400 Fl - 17, 10 |
| dopełniacz |
dym-u |
XV med. SKJ V (1) - 277 |
| celownik |
- |
- |
| biernik |
dym-ø |
1455 BZ (1) - Jos 8, 20 |
| narzędnik |
- |
- |
| miejscownik |
- |
- |
| wołacz |
- |
- |
| liczba podwójna |
| przypadek |
forma |
poświadczenie |
| mianownik |
- |
- |
| dopełniacz |
- |
- |
| celownik |
- |
- |
| biernik |
- |
- |
| narzędnik |
- |
- |
| miejscownik |
- |
- |
| wołacz |
- |
- |
| liczba mnoga |
| przypadek |
forma |
poświadczenie |
| mianownik |
- |
- |
| dopełniacz |
- |
- |
| celownik |
- |
- |
| biernik |
dym-y |
1475 R XXV (1.1) - 129 |
| narzędnik |
- |
- |
| miejscownik |
- |
- |
| wołacz |
- |
- |
Definicje
'chmura mająca kolor i zapach, która unosi się w powietrze w postaci kłębów czy smugi podczas palenia czegoś' - 'fumus' por. Sstp- Stelle celestes trahunt aquas sursum paludes, bagna, et nebulas, mgly, et vapores, dymy 1475 R XXV (1.1) - 129
- Rosczka dymv z masczy myrry y kadzydla (quae est ista, quae ascendit per desertum, sicut virgula fumi ex aromatibus myrrhae et thuris? Cant 3, 6) XV med. SKJ V (1) - 277
- Tedi møzowye myesczczi,... osrzafszy syø y vsrzeli dim w myescze az kv nyebv wzchødzayøczi (videntes fumum urbis ad caelum usque conscendere) 1455 BZ (1) - Jos 8, 20
- Wsczedl iest dym w gnewe iego (ascendit fumus in ira eius), a ogen od oblicza iego zaszegl se iest ca 1400 Fl - 17, 10
